  COLOFONnr. 62 augustus 2013redactie: Berrie, Hans, Anita, Marja, Bart, Dominique coverillustratie: Bas illustratie achterkant: Len Munnik Redactieadres: Stichting Vredesburo Eindhoven Grote Berg 41 5611 KH Eindhoven tel/fax: 040 2444707 e-mail: info@vredesburo.nl Bankrekeningnr: NL33 TRIO 0784731578Deze nieuwsbrief verschijnt 4x per jaar. De volgende nieuwsbrief zal in november 2013 verschijnen.
Deze nieuwsbrief staat min of meer in het teken van de komende vredesweek. Het programma van activiteiten in Eindhoven, voor zover het nu bekend is, vindt u terug in de rubriek Zijn en doen! Mocht u nog ideeën hebben, activiteiten weten of ondersteuning willen geven, laat het ons dan snel weten. We zullen kijken of we kunnen helpen bij het realiseren van de plannen en we zijn u dankbaar voor alle steun. We hopen u in elk geval tijdens een van de activiteiten te mogen ontmoeten. Het nieuwe schooljaar is net begonnen. We hebben nog geen nieuwe aanmeldingen van stagiaires. We verwachten die later zeker nog te krijgen. Dit betekent, dat er ook geen nieuwe kennismaking te vinden is in de rubriek Stageperikelen. We hebben wel nog het verslag van de aangekondigde flashmob, die Dominique in juni heeft geörganiseerd. We danken Dominique voor haar inzet. In de vorige nieuwsbrief zijn we gestart met een nieuwe rubriek: Vrede-Leren!!. Deze keer schrijft Bart een beschouwend artikel over het gebruik van de nieuwe sociale media, in het bijzonder Facebook. Hij beschrijft voor- en nadelen en kijkt naar de mogelijkheden, die de nieuwe sociale media voor het Vredesburo hebben. Marja heeft deze keer ook weer een boek uit onze bibliotheek uitgekozen om te bespreken. En zoals we van haar gewend zijn is het ook deze keer weer een boek, dat aansluit op de actuele gebeurtenissen in de wereld. Dit maal gaat het over vluchtelingen. Ook nu weer blijkt, dat de problematiek van 20 jaar geleden in niets veranderd is. We lijken niet in staat om te leren uit het verleden, maar gedoemd te zijn om oude fouten te herhalen. Als vanouds vindt u in de nieuwsbrief natuurlijk ook de rubrieken De Bieb, met daarin de nieuwste aanwinsten in onze bibliotheek en De Blaadjes, waarin opnieuw een van de tijdschriften in ons abonnementenbestand wordt voorgesteld. Dit keer is dat het Belgische tijdschrift MO*. Tot de volgende nieuwsbrief in oktober, met daarin de plannen, die we voor het volgende jaar hebben.
Flashmob. Op vrijdag 7 juni kwamen er zo’n 40 man bijeen op het station Eindhoven om mij bij te staan voor de flashmob in het teken van vooroordelen. Ik was dol verrast toen ik de grote groep mensen zag staan, en realiseerde me dat ze allemaal kwamen om mij te helpen. In het begin verliep het een beetje chaotisch, had ik te weinig tijd gerekend om iedereen te ontvangen en om iedereen in te lichten, maar uiteindelijk was het doel duidelijk. Ik stelde voor, dat iedereen precies om 18.00 uur voor de ingang van de Piazza zou zijn, zodat we de grote lijn van mensen konden maken. Dit verliep helaas niet zo soepel en de groep bleef bij elkaar staan in de stad. Dit veroorzaakte wat verwarring, maar toen nam ik zelf het heft in handen en zei dat iedereen op z’n plaats moet staan. Het werd een lange rij met verschillende soorten mensen, en we hielden eigenlijk iedereen op die lekker aan het shoppen was. Dat was precies mijn bedoeling: dat iedereen eens stil staat, en nadenkt over het onderwerp vooroordelen. We stonden met z’n allen zo’n 4 minuten stil en achter ons hoorde we allemaal opmerkingen. Zo hoorde ik een vrouw zeggen: ‘Gaat het nu over voordeel? Sale?’ Ik vond het zo grappig dat ik die vrouw moest spreken na de 4 minuten. Ik legde haar uit dat het over vooroordelen ging, en dat mensen eens eerst naar zichzelf moeten kijken voor ze vooroordelen (vandaar de spiegels). De vrouw moest erg lachen, maar begreep het idee wel en vond het een goed initiatief. Ik vond de dag erg geslaagd en was super blij met de mensen die daadwerkelijk kwamen opdagen. Ik ben tevreden met het resultaat. – Dominique van Wees Onze bibliotheek is aangevulde met de volgende boeken: “Vooroordelen vertekenen”, Uitgave van de Anne Frank Stichting en Uitgeverij SDU, 1997, 64 pagina’s; “Kroniek Artsen zonder grenzen”, door Artsen zonder grenzen Amsterdam, Uitgeverij van Duuren & van der Linden B.V., 1996, 183 pagina’s; “The night after…”, redactie Yevgeni Velikhov, Uitgeverij Mir Publishers Moscow , 1985, 165 pagina’s; “Geschiedenis van Latijns-Amerika”, door Dr. H.Ph. Vogel, Uitgeverij Het Spectrum BV, 1997, 340 pagina’s; “Waarom hebben we op elkaar geschoten?”, van Heinrich Böll en Lew Kopelew, uitgeverij de Prom, 1982, 139 pagina’s; “De rechten van de mens, voordrachten gehouden ter gelegenheid van de 393ste gedenkdag Rijksuniversiteit Leiden”, Universitaire Pers Leiden, 1968, 204 pagina’s; “Eigenwijs Vredesbeleid”, door Hans Akkermans e.a., Uitgeverij SUA Amsterdam, 1983, 142 pagina’s; “Abschreckung und Frieden”,van Dieter Senghaas, Europäische Verlagsanstalt, 1969, 319 pagina’s; “Vrede en alle goeds, vier jaar Franciscaanse Vredeswacht in Woensdrecht”, Uitgave Franciscaanse Werkgroep i.s.m. de F. Vredeswacht, 1988, 87 pagina’s; “In naam van de vrijheid”, door W.J.M. van Genugten, Uitgeverij Jan Mets, 1988, 342 pagina’s; “Hangen boven de oceaan, het gewone overleven van Creoolse jongeren in Paramaribo”, door Livio Sansone, Uitgeverij Het Spinhuis, 1992, 58 pagina’s; “Volken in nood” , door Artsen Zonder Grenzen, Uitgeverij Hadewijch, 1993, 157 pagina’s; “Geweldloos? Geweldloos!” van Aimé Caekelbergh, André De wolf, e.a., Uitgave van Kommissie Rechtvaardigheid en Vrede & Pax Christi Vlaanderen, 1982, 88 pagina’s; “Ebbenhout”, door Ryszard Kapuscinski, Uitgeverij De Arbeiderspers, 2001, 306 pagina’s; “Chili op weg naar het socialisme.” , van Salvador Allende, Uitgeverij In den Toren, 1972, 158 pagina’s; “Tagebuch der Armut”, van Carolina Maria de Jesus, Uitgeverij Lamuv, 1984, 224 pagina’s; “De Dagvaarding, Het proces tegen de staat inzake de kruisraketten”, door mr. A.H.J. van den Biesen en mr. P. Ingelse, Uitgeverij Ars Aequi Libri, 1985, 127 pagina’s; “Rigoberta Menchú, een bericht uit Guatemala”, van Elisabeth Burgos-Debray, Uitgeverij Kritak, 1983, 212 pagina’s.
Wat drijft een seriemoordenaar? Konden de Holocaust en andere genocides voorkomen worden? Wat gaat er door het hoofd van een martelende soldaat? En vooral: hoe kunnen mensen dergelijke wreedheden begaan? Het antwoord is even eenvoudig als onthutsend; wreedheid is inherent aan ons mens-zijn. De hoofdverantwoordelijke die ons doen en laten bepaalt, is ons eigen brein. Als we de aard van menselijk sadisme willen begrijpen, kunnen we dan ook niet om de inzichten van neurowetenschappers heen. Kathleen Taylor analyseert de manier waarop gedragspatronen gevormd en bekrachtigd worden en komt zo tot een aantal nieuwe en verbluffende vaststellingen. In dit helder geschreven boek onderzocht Taylor nauwgezet welke emoties en instincten aanzetten tot wreedheden, en toont ze aan dat heel gewone mensen in uitzonderlijke omstandigheden is staat zijn tot onbegrijpelijke wandaden. Het boek is daarom een uiterst actueel èn tijdloos boek. Want de enige manier om wreedheden in de toekomst te vermijden, is te aanvaarden dat ‘onmenselijk’ gedrag even diep in ons brein verankerd is als liefde en solidariteit.
Het was in augustus 1974, een maanverlichte nacht in de bergen van Noord-Irak tijdens de opstand van de Koerden tegen het centrale gezag, toen de 23-jarige Betsy Udink de legendarische partizanenleider Mulla Mustafa Barzani ontmoette. In ‘In Koerdische kringen’ beschrijft ze haar sympathieën en antipathieën voor de zaak van de Iraakse Koerden van de afgelopen 36 jaar, en haar groeiende haat voor Saddam Hussein en zijn regime. Dit boek bevat uniek materiaal van het Anfal-proces, waarin na de interventie van de Amerikanen en hun bondgenoten de top van het Iraakse regime terechtstond wegens massale vergassing van hun Koerdische landgenoten. Het laat de lezer kennismaken met de gruwelijke gevolgen van een van de wreedste dictaturen van de twintigste eeuw. Het is ook het verhaal van een decennialange vriendschap tussen Koerdische jongens die indertijd hun leven wilden geven voor de onafhankelijkheid van hun volk en die nu, als mannen van middelbare leeftijd, vooraanstaande posities bekleden in de Koerdische vrijstaat.
Jonathan Littell verbleef tweeënhalve maand in Syrië, voornamelijk Homs, in het bonkende hart van de wijken die in opstand zijn gekomen tegen het regime van Bachar al-Assad. Dit is – men voelt het op elke pagina – een tekst die geschreven is onder extreem gevaarlijke omstandigheden. Deze notities, die als geheel een uniek document vormen en het resultaat zijn van waarheidsgetrouw onderzoek ter plaatse, getuigen direct van de toestand van een bevolking in opstand en haar verzet tegen de strijdkrachten van de regering. Jonathan Littell werkte voor humanitaire organisaties op de Balkan, in Tsjetsjenië, Afghanistan en Congo. Vluchten voor geweld
Samenvatting De enorme stroom vluchtelingen van de afgelopen jaren wordt in brede kring als een crisis beschouwd en wekt in de hele westerse wereld grote bezorgdheid. ‘Wanneer het over vluchtelingen gaat botsen twee meningen: Volkeren die in vrede en welvaart leven zijn het aan hun paradijselijke staat verplicht om vreemdelingen, die een goed heenkomen zoeken, op te nemen: en daartegenover: wie zelfs een kleine schare ontheemden binnenlaat wordt weldra overweldigd door hordes gelukzoekers. Beide partijen menen eensgezind dat hun mening het meeste geldt. In dit boek gaat het echter om feiten, om langlopende ontwikkelingen en wereldwijde samenhang. Zolberg biedt de lezer een begrippenkader en een theoretisch perspectief dat inzicht kan verschaffen in de aard van de vluchtelingenproblematiek.’ Waar komt het woord vluchteling vandaan? Welke groepen mensen zijn in de loop der tijd op welke gronden als vluchteling erkend? Welk type conflicten leidt tot het ontstaan van vluchtelingenstromen? Hoe bruikbaar zijn de door regeringen gebruikte definities van het begrip vluchteling? ‘Zolbergs historisch overzicht en theoretisch kader toont dat mensen die aan het geweld trachten te ontkomen, niet de bedreiging vormen voor de witte welvaartstaat van het westen waarvoor zo vaak gevreesd wordt.’ [Uit het voorwoord van Abram de Zwaan.] Aristide Zolberg, Astri Suhrke en Sergio Aquayo zijn verbonden aan de Universiteit-in –Exile, in het leven geroepen ter nagedachtenis aan de oprichting van de Graduate Faculty of Social and Political Science in 1934 als toevluchtsoord voor gevluchte Duitse wetenschappers. Zolberg geldt als internationaal expert op het gebied van de vluchtelingenproblematiek. Eigen visie Volgens dit boek bestaan er twee meningen over het toelaten van vluchtelingen in ons land. Toen ik een tijdje Nederlandse les heb gegeven aan asielzoekers heb ik gemerkt dat mensen verschillend over het opnemen van vluchtelingen denken. Sommige mensen vinden dat er geen buitenlanders meer bij moeten komen. Nederland is al zo vol, alles is al zo duur. Ze staan kritisch tegenover het werk met asielzoekers. Zeker als het om vrijwilligerswerk gaat. Maar er zijn ook mensen die vinden dat we het verplicht zijn om mensen, die uit oorlogsgebieden komen, een goed onderkomen te bieden. Wij hebben het immers erg goed. Met deze laatste mening ben ik het eens. In dit boek wordt er uitvoerig ingegaan op wat het begrip vluchteling betekent. Verwarrend is dat in het gewone taalgebruik het woord ‘vluchteling’ meerdere betekenissen heeft (bladzijde 17, 18) en bladzijde 18: ‘In omgangstaal is een vluchteling iemand die noodgedwongen zijn woonplaats heeft verlaten.’ Terwijl in het juridisch administratief jargon het begrip ‘vluchteling’ veel nauwkeuriger wordt beschreven. Op bladzijde 18 staat: Volgens het protocol inzake de status van vluchtelingen dat in 1967 door de Verenigde Naties werd aangenomen, is de term vluchteling van toepassing op ‘elke persoon’ (maar dan ook alleen die persoon) ‘die zich buiten het land van zijn nationaliteit bevindt…. Tengevolge van een gegronde vrees voor vervolging wegens zijn ras, godsdienst, nationaliteit, het behoren tot een bepaalde sociale groep, dan wel wegens zijn politieke overtuiging, en die de bescherming van dat land niet kan, of uit hoofde van bovenbedoelde vrees niet wil inroepen.’ Heel goed dat dit boek hier uitvoerig op in gaat vind ik. Het boek geeft een uitvoerige analyse van het vluchtelingenvraagstuk zoals de ondertitel dit aangeeft. Met name de geschiedenis daarvan komt uitvoerig aan de orde. Hoewel ik het boek soms wel erg theoretisch vind, heb ik het toch met interesse gelezen. Ik vind het belangrijk om je te realiseren dat vluchtelingen een goed onderkomen nodig hebben. Zeker in een land waar wij het zelf zo goed hebben. Marja Verheijke Augustus 2013 MO* (*modiaal magazine)
Een groot deel van deze artikelen vallen onder het thema Tendensen. Hierin worden recente ontwikkelingen besproken, o.a. in Zuid-Amerika (Guatemala en Panama) en Afrika (Algerije). Ook is er een speciaal dossier over de actuele ontwikkelingen in Zuid-Europa, met daarbij speciale aandacht voor de gevolgen van de crisis voor de bevolkingen van Griekenland, Spanje en Portugal (Hoe er gehakt wordt en waar de spaanders vallen). Naast landeninformatie worden er ook speciale onderwerpen besproken. In dit geval zijn er twee artikelen die gaan over de mensenrechten: het eerste artikel betreft een interview met Niva Pillay, Hoge Commissaris van de Mensenrechten van de VN (“Een mening mag geen oproep tot haat of geweld worden”). Het tweede artikel gaat over Europa en zijn arbeidsmigranten (“We betalen als consumenten vier euro voor een mandje seizoensaardbeien. Dat zou eigenlijk, als we de Europese arbeidsvoorwaarden ernstig nemen, zeventien euro moeten kosten. Ook dat weten we. Alleen zijn we niet bereid om die prijs te betalen en dus kijken we de andere kant op” Francois Crépeau, Speciaal VN-rapporteur). Verder zijn er kortere en langere stukken over diverse onderwerpen rond het thema Globalisering, allemaal even leesbaar. MO* is al enkele jaren een tijdschrift in ons bestand. Het komt uit België, maar de artikelen hebben in het algemeen een internationaal karakter. Af en toe staan er artikelen in, die vooral voor Belgen interessant zijn (in deze editie staat een artikel over Belgen in het Buitenland). Net als alle andere in deze nieuwsbrief besproken tijdschriften, is dit blad te lezen in het Vredesburo. Mocht u oudere nummers willen inzien, laat het ons dan weten, dan kunnen we die voor u opzoeken. Vredesweek 2013 “Act for peace” !
Wat staat er op dit moment op het programma: * Op 12 september is er op de Hoogstraat 301A een avond over de toestand in Syrië: Evert-Jan Grit van IKV/Pax Christi houd een inleiding en daarna is er een gesprek over het thema “wat kunnen wij vanuit hier bijdragen aan een vreedzame oplossing” aanvang 19.30u * Op zaterdag 21 september is er een informatiemarkt in de stad op het stationsplein (bij het VVV-kantoor). 18 Organisaties zullen zich hier presenteren aan het Eindhovense publiek; * Op de zaterdagavond 21 september is er Vredeskampvuur en live verslag van de landelijke manifestatie Peace-one-day bij Omslag om 19.00u op de Hoogstraat 301; * Op de 21e is er een oecumenische Vredesdienst om 17.00u in de stadskerk Sint Cathrien (Raad van Kerken in Eindhoven). Naast deze activiteiten is er door het Vredesburo ook een actie gestart richting het onderwijs om in die week een vredesles te organiseren of op een andere manier te laten zien dat je bezig bent met de wereld om je heen. Mocht je nu denken “Hé, ik heb ook een plan maar ik weet niet goed hoe het uit te voeren” dan kan het Vredesburo je daarbij helpen. Wij zijn informatiepunt/stedelijke ambassade van de landelijke organisatie en bij ons kun je terecht voor raad en vooral daad. Wij zouden het fantastisch vinden als de Vredesweek, die zolang een kwijnend bestaan heeft geleid, weer sterker als ooit tevoren terugkomt : de noodzaak is meer dan ooit aanwezig Oproep: Meld je activiteiten voor de Vredesweek aan bij het Vredesburo.
Vredesburo en de sociale media. “Hoeveel van jullie hebben Facebook?” Bij het stellen van deze vraag in klassen van het middelbaar onderwijs of hoger in het afgelopen jaar gingen bijna alle vingers omhoog. In elke klas waar we kwamen, gingen de vingers omhoog. Het belang van de sociale media in het algemeen en Facebook in het bijzonder zijn uitermate belangrijk. Ik ben zelf ook een veelvuldig gebruiker van Facebook, en daarvoor van Orkut, Hyves en Myspace. Dus ook Facebook zal te zijner tijd weer vervangen worden. Wat veel mensen niet weten is dat Facebook van alles kan zijn. Je kunt er natuurlijk spelletjes spelen samen met anderen. Veel mensen wisselen ook plaatjes van katten of de nieuwe variant van ‘tegelwijsheden’ uit met mensen die je als ‘vriend’ hebt op Facebook. Een ‘vriend’ is hier eigenlijk meer een Facebookcontact. Als mensen in je vriendenlijst staan, weet je wanneer ze op vakantie geweest zijn. Niet alleen dat, maar je ziet op zeer korte termijn de foto’s van de vakantie voorbij komen. Dit alles is een erg amusant onderdeel van de sociale media. Er zijn natuurlijk ook wel realistische gevaren. Bijna alles wat op internet gepubliceerd wordt blijft toch wel weer ergens opgeslagen. Daarnaast maken bedrijven gebruikt van deze informatie. Een voorbeeld is Goodreads. Via deze site houd ik de boeken bij die ik gelezen heb of nog wil lezen en geef ze een aantal sterren. Ook hier heb ik contacten en zie ik wat zij aan het lezen zijn, dan wel wat zij goed vonden. Zo krijg ik weer inspiratie voor boeken die ik dan zelf zou kunnen en willen lezen. Hier heb ik al een aantal goede boeken door gevonden. Tot zover klinkt het zeer positief. Echter zo worden mij ook boeken aangeboden op plekken waar ik dat niet verwacht. Dus de gegevens uit de sociale media worden niet geheim gehouden. De gegevens worden aan bedrijven gegeven zodat ze beter producten kunnen verkopen. Zo verdient Facebook ook zijn geld. Bij het opzetten van een Facebook pagina geven we daar ook onze toestemming voor, ook al zijn de meeste mensen zich daar niet van bewust. Vanuit bovenstaande hebben veel mensen, niet onterecht, een zeer slecht beeld van de sociale media. Echter de sociale media zijn veel meer en het is niet allemaal negatief. De sociale media maken het mij veel gemakkelijker om individuele mensen te volgen. Van muzikanten tot allerlei kunstenaars. Zo blijf ik op de hoogte van de ontwikkelingen van performancekunstenares Marina Abramovic. Aangezien ik geïnteresseerd ben in onderzoek rondom meditatie en ook Boeddhisme volg ik ook diverse Facebookpagina’s online. Dagelijks komen er artikelen voorbij over onderwerpen waarin ik geïnteresseerd ben. De verdieping die ik hiermee vind is niet niks. De artikelen had ik anders vaak niet gevonden, laat staan op het moment van verschijnen. Ook het dagelijkse nieuws komt binnen via de sociale media. Het is al bekend dat nieuws zich via Twitter sneller verspreidt dan via de traditionele nieuwsmedia. Sterker nog, de nieuwsmedia volgen Twitter om zo snel mogelijk de informatie boven tafel te krijgen. Zelf krijg ik beelden binnen van wat er over de hele wereld gebeurt. Je krijgt de alternatieve verhalen, de video’s van mensen die ze zelf gemaakt hebben. Commentaren uit Egypte van Egyptenaren zelf over de situatie daar. De situatie in de wereld kan zo veel dichterbij komen door middel van de sociale media. We kunnen nu bijna al meteen veel meer weten dan we vroeger konden. Echter de meeste mensen gebruiken de sociale media niet op deze manier. Ze krijgen deze extra dimensie niet mee. Ze gaan niet op zoek of zijn bang om overspoeld te worden door informatie of negatieve berichtgeving. Niet alleen dat, het ontbreekt veel mensen ook aan een kader om alle informatie te kunnen begrijpen. Het is niet genoeg dat je foto’s ziet of alleen de informatie krijgt. Het is lang niet altijd duidelijk hoeveel van de berichtgeving propaganda is. Je kunt niet zomaar alles voor waar aannemen. De sociale media hebben dus het potentieel om een zeer belangrijke factor te zijn in de bewustwording waar het Vredesburo zich mee bezig houdt. Het is echter ook zo dat mensen bang zijn voor zoveel informatie. Het Vredesburo zou misschien een bron kunnen zijn van waar de interessante informatie te vinden is. Daarnaast kan het Vredesburo een kader bieden. Aan de ene kant door de juiste informatiekanalen aan te raden. Aan de andere kant door zelf een kader aan te bieden. Binnen dit kader kunnen mensen dan de informatie tot zich nemen en het op de juiste waarde schatten. Eigenlijk is dit altijd al een speerpunt van het Vredesburo geweest, echter de manieren van verspreiden van informatie veranderen zo snel dat het moeilijk is hier een goede rol in te vinden. Dit is zeker een punt van aandacht voor de toekomst. Aan de rechterkant van het scherm vindt u een link naar onze Facebookpagina.
Beziel-de-samenleving We hebben met elkaar een samenleving geschapen met o.a. schaalvergroting, bureaucratie, een dominante economie en vervreemding. Wie de binding met zijn leefomgeving verliest, verliest zijn bezieling. Zouden we de bezieling meer kansen kunnen geven? Daarom zoeken we in het komende jaar naar bewegingen van onderop, waar we ons mee kunnen verbinden en waarbij duurzaamheid van belang is. We openen elk seizoen vanuit het thema ‘Vrede’. Dit keer geven we op de eerste avond het woord aan: Wendela de Vries, coördinator van de Campagne tegen wapenhandel (www.stopwapenhandel.org) Nederland is een van de grootste wapenexporteurs. Dure wapens worden verkocht aan arme landen. We leveren wapens, ook aan regimes die hun bevolking onderdrukken. De Campagne tegen Wapenhandel probeert de wapenhandel te stoppen door feiten naar boven te halen en deze informatie te verspreiden; ook door protestacties en lobby. Deze eerste bijeenkomst vindt plaats op donderdag 10 oktober van 20.00 tot 22.00 uur in de huiskamer van de Hoogstraat gemeenschap te Eindhoven. U bent van harte welkom. Na de pauze gaan we met elkaar in gesprek. De Vierde Kamer wil in haar bijeenkomsten samen met anderen een open blik ontwikkelen over wat er gaande is in onze wereld om vandaar uit concrete keuzes te kunnen maken voor méér gerechtigheid, mededogen en bescherming van alle leven. De Vierde Kamer is voortgekomen uit het Politiek Avondgebed van Dorothee Sölle (1929-2003). Parkeren bij voorkeur in de Hoogstraat of op het Franz Leharplein. Wij vragen geen entree, maar wij verzoeken u wel om een vrijwillige bijdrage om de kosten te kunnen dekken.
Hoogstraatgemeenschap |
