2 gedichten van Ploos

De dode zee
of
De dodenzee

Je drijft er schijnbaar moeiteloos
Je overleeft
gewoon
De zee heeft al het zout der aarde
Je zet vanzelf voet aan wal

Je dacht: hier is mijn spoor
Hier stap ik op
Ik heb per slot een ster
Ik heb papieren

En daar zag Mozes trouwens het beloofde land
Hij spleet de rode
zee

Je denkt: ik ga door
Het valt
misschien vanzelf
mee
met de versperringen

Er was geen toverstaf
Er was geen god
Er was geweld
en lot
en weinig meer van waarde

Ploos, 11/04/16

Denkend aan doorgangskampen

Oud Goud

Goud in de mond hebben ze
gitaren als lood om oud ijzer
waarmee ze de sterren van de hemel handelen

Wat weet een burger
van Sinti en Roma

Wel
vijftig jaar geleden al
mijn moeders moeder

Oma
was nog net op tijd
om vrienden uit te zwaaien
station Amersfoort en eindbestemming
Sobibor
ze naaide voor die gelegenheid
ach nee, al eerder
Duitsers een puntig en geel rad voor ogen
sierde trots zondagse jas

Zigeuners, kind
zei ze
zigeuners
begrijp waarom ze waakzaam
en geen burgers willen zijn

Juni 2009

Serie ‘Sobibor’