COLOFON

nr. 21 april/mei 2003
redactie: Berrie, Martin, Hans, Bart, Danny, Xander en Simon

Redactieadres:
Stichting Vredesburo Eindhoven
Grote Berg 41
5611 KH Eindhoven
tel/fax: 040 2444707
e-mail: info@vredesburo.nl
Postbanknr: 5265491

Deze nieuwsbrief verschijnt 4x per jaar.

De volgende nieuwsbrief zal in juli 2003 verschijnen.

INHOUD:

REDACTIONEEL

STAGEPERIKELEN

TOURVERSLAG RADIO BIKINI

"KRITIK DER REINEN VERNUNFT"

DE BIEB

VS SLUITEN VIEQUES OEFENTERREIN

HOE EEN UITSTAPJE DIEPE SPOREN KAN ACHTERLATEN

JAARVERSLAG 2002

Redaktioneel

- Het is al dik mei en nu pas een nieuwe nieuwsbrief? Jongens, hoe kan dat nu? Hij had al in april moeten verschijnen.
- Tja, we hebben ons best gedaan, maar door omstandigheden... blablabla.
We doen gewoon of er niets aan de hand is!
Deze (extra dikke) nieuwsbrief bestaat voor het grootste gedeelte uit het jaarverslag 2002. Verder staan er de vaste rubrieken in. De Bieb is deze keer door iemand anders geschreven. Onze vaste medewerkster, die deze rubriek altijd schrijft, is voor enige tijd geveld door lichamelijke problemen. U kunt uw sympathiebetuigingen naar het Vredesburo sturen, dan zorgen wij er wel voor, dat Anita ze krijgt.
Er is ook nog een beschouwend stuk te lezen over het resultaat en de lessen van de oorlog met Irak. En er zijn verslagen van toernees door Nederland en de Balkan.

terug

Hallo,
Ik ben Simon, een nieuwe stagiaire van het Vredesburo. Ik doe Sociaal Cultureel Werk op het ROC in Eindhoven, en zit nu in het derde jaar. Vanuit het Vredesburo ga ik een project opzetten, dat de rol van politiek in de muziek gaat onderzoeken. Ik ga daarbij alle facetten van de muziek af en ik ga kijken in hoeverre de politiek een rol speelt. Dan heb ik het natuurlijk over bands, maar ook over podia, platenzaken etc. Daarnaast ga ik van 20 juni t/m 7 juli op tour door Europa als zanger van de legendarische en wereldberoemde punkband Radio Bikini (zie elders in deze uitgave). Tijdens deze tour zal ik in elk land waar we komen enkele mensen interviewen om erachter te komen hoe zij aankijken tegen de (inter)nationale politieke situatie en dit op video vastleggen. Voor de rest help ik mee met andere (bestaande) projecten binnen het Vredesburo.
Tot zover,
Groeten, Simon

Waarschijnlijk verbaast het u niet dat wij bij het Vredesburo in oorlogstijd drukke tijden doormaken. Ook voor de stagiaires was er veel te doen. Zo zijn wij actief (geweest) t.b.v. het Eindhovense platform tegen de "nieuwe oorlog". We zijn wekelijks met de bakfiets met handtekeningenlijsten, spandoeken, actiekaarten aan Balkenende en buttons bij de vrijdagse stiltewakes geweest. We hebben de Eindhovense scholierendemonstratie op het Stadhuisplein facilitair ondersteund. En hebben meegeholpen met het organiseren van de fakkelwake op de dag van het uitbreken van de oorlog. Verder hebben we posters en flyers verspreid om zoveel mogelijk mensen te mobiliseren voor de landelijke demonstratie in Amsterdam.

Bij de fakkel- en stiltewake merkten wij op dat er veel mensen behoefte hebben om van gedachten te wisselen. Rond de "vredeskar" was er altijd aanloop en gesprek/discussie. Ook stond de telefoon rood, was er een constante in- en uitloop bij het Vredesburo en was er een file op de digitale snelweg richting Vredesburo.
Als stagiaire heb ik duidelijk gemerkt dat het Vredesburo in de belangstelling staat en wordt "gevonden" in moeilijke tijden door een zeer breed publiek. Met uiteenlopende vragen en verzoeken. Omdat het Vredesburo op diversen terreinen actief is, zijn er weinig zaken blijven liggen. Daardoor was er voor de stagiaires de mogelijkheid om op verschillende terreinen ervaring op te doen.

Mede omdat jongeren en politieke bewustwording het hoofdthema van mijn stage is ben ik het afgelopen jaar ook nauw betrokken geweest bij ROOD (jongeren in de SP) Eindhoven. Ik heb deelgenomen aan debatten rond de provinciale statenverkiezingen namens ROOD. En we hebben samen met de andere jongerenpartijen een debat georganiseerd om van gedachten te wisselen en ons te trainen in het debatteren. Op dit soort gelegenheden was het voor mij mogelijk om contacten te leggen met jongeren, te informeren waar zij mee bezig zijn en op welke manier zij jongeren bij de maatschappij betrekken en activeren.

Met ROOD Eindhoven hebben we geprobeerd jongeren te interesseren voor politiek met een aansprekend politiek festival. En dat is gelukt. We hebben rond het thema woningnood ongeveer 250 tot 300 jongeren bijeen kunnen brengen. Op de avond zelf was er veel informatiemateriaal, sprekers en ruimte tot gesprek. We hebben handtekeningen opgehaald tegen de oorlog in Irak. Ook hadden we een lijst, waarop mensen konden aangeven op de hoogte gehouden te willen worden door ROOD. Deze lijst gebruiken we nu om mensen te mobiliseren voor acties en activiteiten. Met het verzorgen van de publiciteit, het mee organiseren en het uitvoeren van dit festival heb ik, in het belang van mijn stage, ervaring opgedaan en eindtermen gehaald.

Helaas is de reis naar Georgië waar ik de vorige keer over berichtte een maand uitgesteld naar juni. In Georgië wordt een jongerenseminar georganiseerd, waarbij jongeren uit 15 verschillende landen zijn uitgenodigd. De bedoeling is dat er projecten, die culturele uitwisseling bevorderen, worden gepresenteerd en dat er zo contacten ontstaan tussen de verschillende projecten. Ik ga voor het Vredesburo samen met Paul (6e kolonne) naar Georgië, daar ga ik het 80 questions project van Martin S presenteren en contacten leggen met jongeren uit landen waar Martin doorheen komt. De bedoeling is dat ik een aantal contactpersonen weet te vinden, die Martin op verschillende manieren willen helpen als hij in hun land is.

Bart van Kent.

Hallo allemaal,

Hier het tweede bericht van stagiair Xander!
Sinds ik het idee had om wat te doen aan de vreselijke situatie van asielzoekers, ben ik tot de conclusie gekomen dat dat geen nieuw initiatief was.
Om die reden ben ik eens in mijn vriendenkring gaan rondvragen wat ik dan kan gaan doen bij het Vredesburo. Daaruit volgde een idee om op basisscholen een project te doen...
Inmiddels ben ik al een paar maanden bezig om het geheel gestalte te geven en dat heeft het inmiddels ook al gekregen!
Deze maand ben ik bezig geweest met introducties te verzorgen in de groepen 8 van 4 Eindhovense basisscholen, waar ik ze een aantal videofragmenten laat zien en een korte discussie met ze houdt over oorlog en vrede, ook laat ik ze een verhaal horen van een ex-vluchteling uit de eerste golfoorlog, dit maakt een diepe indruk op de kinderen!
Daarna vraag ik ze of ze hun mening of mogelijke oplossing voor de oorlog op een brief te zetten en die per e-mail naar mij te sturen zodat ik dat op een website kan publiceren, deze is nu druk in aanbouw. En ik vraag ze ook of ze een werkstuk kunnen maken. Dit moest in groepjes gebeuren, want anders kan ik ze niet meer exposeren in de bibliotheek op de kinderboekenafdeling.
Ik heb ook een prijsvraag uitgereikt om de kinderen een naam voor het project te laten verzinnen, ze kunnen daar een cd-bon van € 20,= mee winnen en ze mogen de expositie openen. Daarbovenop ben ik ook bezig om dat flinke publiciteit te geven, nl. ik wilde het jeugdjournaal uitnodigen om daar een verslag van te maken en ik heb contact gezocht met het Eindhovens Dagblad! In het volgende bericht lezen jullie de ontknoping!!!

Dit is natuurlijk niet het enige waar ik mij in het Vredesburo mee bezig houdt. Ik ben samen met Bart bezig het plan uit te voeren, dat Bart en ik hebben bedacht om het Vredesburo anders in te richten. Dus we hopen binnenkort een beter voorkomen te hebben!

Ik help Martin mee met het ondersteunen van het 80-vragenproject, waar hij mee bezig is.
Als alles goed gaat is de testrit in juni.

En ik ben bezig om de rol van het Vredesburo bij de wekelijkse stiltewake wat uit te breiden naar een soort van openbare discussie. Niet dat er een discussieleider bij is, maar in de weken dat ik daar sta om de Zusters te ondersteunen, heb ik gemerkt dat mensen niet goed weten welk standpunt ze in kunnen nemen als het gaat om de oorlog in Irak en sowieso oorlog. Ze komen dan met een aantal argumenten en wij kunnen de mensen daar dieper over laten nadenken, waarvan ik vind dat dat heel waardevol kan zijn! We hoeven mensen niet te overtuigen, maar wel te laten nadenken. Vind ik.

Tot het volgende bericht! Xander Lamers

Beste lezers van de nieuwsbrief

De oorlog tegen Irak…

De oorlog was begonnen. We gingen dus een drukke tijd tegemoet bij het vredesburo. De eerste dag begon al meteen hectisch, omdat er was afgesproken om bij het uitbreken van de oorlog meteen een actie te doen. Het was de bedoeling dat er ‘s avonds om 19:00 u een fakkelwake was om ons onbegrip en gevoel tegenover het feit, dat de oorlog echt was uitgebroken, te uiten. Het meeste was al zo goed als geregeld: de fakkels waren aanwezig, Food not Bombs zou er aanwezig zijn met soep, er waren petitielijsten, andere handtekeningenacties, spandoeken, posters, etc. Nu was het nog snel zorgen voor veel publiciteit. ‘s Morgens op het vredesburo was ik dan ook meteen achter de computer gedoken om flyers te maken voor de wake. Ik moest, omdat ik Food not Bombs doe, ook nog zorgen dat er eten werd opgehaald om de soep te maken. Omdat ik toch nog eten moest ophalen en er niet alleen voor stond zijn we met z’n drieën (Simon, Erika en ik) op pad gegaan. Zo konden we het eten ophalen en de ondertussen meteen de flyers, die ik gemaakt had, uitdelen. Voor het eten waren we zowat elke groenteman in Eindhoven afgegaan om ons soepje te kunnen bereiden.
‘s Avonds tijdens de fakkelwake liep het al snel vol voor bij de stadskerk. Er waren wel even problemen, want het vredesburo en Food not Bombs hadden beide op hetzelfde moment de bakfiets nodig voor het vervoeren van hun spullen. Natuurlijk liep dat wel los en ‘niemand’ had er last van. Met een opkomst van ongeveer een man of 150 was het aardig druk. De wake verliep rustig en de soep was ook wel in trek op deze toch frisse avond. Na verloop van tijd kwam er vanuit de Koerdisch groep, die er aanwezig was, schot in de zaak en werd het een fakkeltocht(je) door Eindhoven.
Het volgende was de landelijke demonstratie in Amsterdam op 22 maart. Ik was samen met wat mensen uit Eindhoven met een vrachtwagen en een soundsysteem naar de demo gegaan. In de krant schreven ze namelijk dat er op de dam een opkomst was van 25 duizend mensen en dat er later in de stoet nog 50 duizend bijkwamen. Ik kan je vertellen dat toen ik middenin de stoet boven op de vrachtwagen stond dat het er oneindig veel leken. Het was echt een mooi gezicht zover als ik kon kijken mensen, mensen die het niet goedkeurden die afschuwelijke oorlog. Wat mij ook opviel, in vergelijking met de vorige keer, was dat er veel meer spandoeken waren. We hadden zelf in de vrachtwagen een microfoon, waarmee Rob op de mensen afstapte, zodat zij daar hun woordje kwijt konden. Een nuttige dag waar ik veel heb gezien, toch zegt zo’n demonstratie wel wat, maar of het zou werken moest nog blijken.

De tweede keer Volkel alweer voor mij met Food not Bombs.
We gingen weer naar de burgerinspectie op de vliegbasis in Volkel.
We hadden net als de vorige keer een soepje mee genomen voor de burgerinspecteurs/demonstranten. Toen we in Volkel waren hing er al een gespannen sfeertje, want het was immers oorlog. Het was vooral het leger en de marechaussee die erg gespannen waren. Ze waren in ieder geval onrustiger als de vorig keer.
De eerste arrestatie, die werd verricht, was vlak voor onze neus. Hij werd gearresteerd omdat er iets verdachts uit zijn zak stak. Met grof geweld werd de jongen besprongen door stille politieagenten. Dat wil toch wat zeggen stille agenten ze namen het dus echt serieus. Nadat de 1e arrestatie was verricht, werd de sfeer steeds onrustiger en kwam de politie steeds sneller en met meer geweld in actie. Het was echt niet normaal hoe ze te keer gingen tegen de demonstranten. Toen iedereen ging lopen besloot ik samen met Martijn van Gerwen ook maar een rondje te doen. We hielden er van te voren al rekening mee dat we gearresteerd konden worden, daaro lieten we onze identiteitsbewijzen achter en ja hoor, het was raak. Op zo’n 50 meter van het hek werden we al gearresteerd. We kregen strips om als boeien en we werden in een zweterige bus vervoerd naar de basis.
Daar werden we met zo’n 8 personen in een hok gezet. We werden één voor één naar een andere ruimte gebracht, waar we kort verhoord werden (ze vroegen of we gefouilleerd waren). Ik vroeg aan de man of ik ff mocht pissen, want ik had last van de boeien en dacht dat ze dan afgingen. Vooruit, ik mocht pissen en de boeien mochten af, heerlijk, en nog eens...heerlijk. Het duurde alleen niet zo lang, want ik kreeg nieuwe boeien en die werden nog strakker aangetrokken. Ik werd naar een hok gebracht dat bestond uit hoge dranghekken met daar omheen zwart plastic zeil. We werden herenigt. Iedereen van het hokje binnen stond nu in het hokje buiten, klaar om weer vervoerd te worden naar het nieuwe gedeelte. De bus, waar we in zaten, was nog rampzaliger dan de vorige. Hij reed naar een loods toe, waar de rest van de burgerinspecteurs in zaten. Wij mochten alleen nog niet naar binnen We wisten niet waarom, maar het was in ieder geval een uur wachten waard. Ondertussen hadden we ons zelf alweer uit de boeien geholpen, want dat was een stuk aangenamer.
Binnen in de loods hadden ze op een amateuristische manier 4 cellen gemaakt. In de cel aangekomen, kwam ik er achter, dat ze volgens de ‘schuifmethode’ werkten: je begon in het eerste, ging dan naar het 2e , 3e en als je bij de vierde was, had je ondertussen je verklaring afgelegd en was je het dichtst bij de ‘VRIJHEID’ (haha). Ik werd weer in een bus gezet en we werden zo’n 3 kilometen buiten de basis gedumpt en konden terug lopen. Later heb ik een boete thuis gestuurd gekregen en that’s it. Weer een Volkel ‘avontuur’ voorbij.

Tot de volgende keer Danny

terug

TOURVERSLAG RADIO BIKINI

We vertrokken op woensdag 26 maart met een oude dubbeldekkerbus richting Den Haag. Inhoud van de bus: drie bands (15 personen) +bagage +slaapplekken, instrumenten, complete backline en een flinke zak met infomateriaal van het Vredesburo. In Den Haag speelden we in de Blauwe Aanslag, een in 1980 gekraakt pand. Tegenwoordig is het een biologisch-vegetarisch-veganistisch eetcafe, een bioscoopje en een plek waar elke week concerten en voorlichtingsavonden zijn. Er heerst een grote politieke en maatschappelijke betrokkenheid, wat ook wel te merken was aan de interesse voor de spullen, die ik had meegenomen vanuit het Vredesburo.
De dag erna speelden we in de Onderbroek in Nijmegen. Hier was zelfs een complete infowinkel, die wel wat deed denken aan onze Vredeswinkel.
Onze meest indrukwekkende ervaring tijdens deze tour vond de dag erna plaats. Toen mochten we namelijk optreden op een demonstratie tegen de oorlog in Irak. Zo’n 600 demonstranten hadden zich om 11.00 uur verzameld op Plein 44 in Nijmegen. Het was een aparte ervaring, 600 mensen die allemaal aandachtig luisterden naar wat ìk te zeggen had. Aan de reacties achteraf merkte ik dat hetgeen ik te zeggen had, ook daadwerkelijk was overgekomen. Echt te gek.
’s Avonds speelden we ook nog in de Acu in Utrecht, vergelijkbaar met de vorige plekken waar we al speelden. Ook deze plek is tegenwoordig een eetcafé, terwijl hier nog veel vaker avonden met een activistische grondslag zijn.
Als laatste speelden we in Villa Bouwval in Den Bosch. Dit was niet zozeer een centrum, maar een kraakkroeg. Klein en knus, en veel mensen die vanuit Utrecht met ons mee waren gereisd.
Al met al leuke optredens in interessante panden, veel nieuwe mensen ontmoet, veel nieuwe contacten voor onze band en een grotere naamsbekendheid voor het Vredesburo. Op alle vlakken een geslaagde tour!

Simon

terug

"KRITIK DER REINEN VERNUNFT"

Onbegrijpelijk snel is Irak alweer verdwenen van de voorpagina’s van de kranten. De deskundigen zijn weer uit beeld verdwenen en richten zich op de volgende serie van optredens over b.v. Syrië en Noord-Korea. Het beeld dat nu rest is er een van opluchting : "goed dat het zo snel weer rustig is". De betrokkenheid van veel mensen houdt op met de constatering dat er geen direct "gevaar" meer is, dat ons rustige leven verstoord wordt door de oorlog. De affiches kunnen weer worden aangepast aan het volgende te verwachten conflict : stop de oorlog tegen............ De omvang van de schade is nog niet duidelijk of er wordt alweer gekeken naar het volgende doelwit. De talloze demonstraties lijken geen gewicht in de schaal te leggen. De VN is nog meer als voorheen een forum van machteloosheid. De superioriteit van het Amerikaanse leger en de hegemonie op het wereldtoneel doen al vergelijkingen opgaan met de hoogtijdagen van het Romeinse rijk. Beneden al deze constateringen ligt het feit besloten, dat militair ingrijpen een wezenlijk onderdeel is geworden van de buitenlandse politiek. Als "vredesmens" vind ik het onbegrijpelijk dat dit alles door sommigen gezien wordt als "een wezenlijke stap voorwaarts" en als een ethisch te rechtvaardigen standpunt. Emmanuel Kant, alom gezien als de belangrijkste Westerse filosoof, ging ervan uit dat de mens met rede begiftigd is en dat de rede ons moet en kan laten inzien wat "goed doen" is. Die rede maakt mensen ook aansprakelijk, omdat het "wat U niet wilt dat U geschied, doe dat ook een ander niet" overal en altijd moet gelden. Laten we eerlijk zijn: wie van ons zou in een oorlogssituatie willen zitten? Volgens sommigen had Kant als nadeel, dat hij naïef er vanuit ging dat mensen hun verstand zouden gebruiken als enige leidraad en zich zouden realiseren, dat je iets niet mag doen, waarvan jezelf ook niet het slachtoffer wilt worden.De consequentie van dit denken is, dat je geen oorlog kunt en mag voeren. Kant had veel vertrouwen in de werking van ons "gezond verstand" en hij zou dan ook m.i. bedroefd opkijken als hij zou weten, dat "we" ons verstand vooral aanwenden om de meest verschrikkelijke wapens te produceren en niet om een "betere" wereld te scheppen. Een klein beetje van zijn denken was terug te vinden in de reactie van de Duitse overheid : "juist een land, dat een geschiedenis van oorlog achter zich heeft moet alles doen om een oorlog te voorkomen" .Ik hoop van ganser harte dat deze uitspraak niet de komende tijd weer van stal moet worden gehaald. "En Gij zult Uw zwaarden omsmeden tot ploegscharen en Gij zult de oorlog niet leren" lijkt mij een betere zin om de toekomst gestalte te geven.

terug

DE BIEB

Door ziekte van Anita, onze documentaliste/bibliothecaresse, is er deze keer alleen maar een overzicht van nieuwe uitgaven, die bij het Vredesburo te koop zijn.

1. War on War.
War on War is een project van kunstenaars tegen de "war on terrorism". Er is een boek en een muziek CD verschenen. In het boek staan gedichten en illustraties van een verscheidenheid aan Nederlandse en internationale kunstenaars, zoals Lydia Rood, Arjan Witte, Les Barker, Diana Ozon, Sandra de la Colombé en vele, vele anderen.
Op de muziek CD staan 14 liedjes van nationale en internationale artiesten, zoals Armand, Robb Johnson, Luther Zevenbergen, Lach, Can-Of-Be en anderen.
De opbrengst van het boek en de muziek CD komt ten goede van de Nederlandse Vredesbeweging
Boek: War on/no war; Gedichten geen bommen
Prijs: €. 12,50
Muziek CD: War on/no war; Songs not bombs
Prijs: €. 15,00
Boek en muziek CD samen
Prijs: €. 25,00

2. Ignite the fuse
Muziek CD met Koerdische liederen van de groep Savas, waarvan de opbrengst gaat naar de Koerdische gevangenen, die in oktober 2000 in hongerstaking gingen, tegen de slechte omstandigheden tijdens hun verblijf in de gevangenis.
Prijs: €. 15,00

3. Igitaramo kiranishye
Video met muziek en dans uit Centraal Afrika. Met o.a. Abahizi en Umutsama.
Prijs: €. 20,00

Alle prijzen zijn inclusief BTW en exclusief verzendkosten. Dit (en meer) is allemaal te koop of te bestellen bij het Vredesburo.

(ingezonden mededeling)

De OctopUS: de buitenlandpolitiek van de VS voor en na 11 september 2001
Deze brochure gaat uitgebreid in op de achtergronden van de buitenlandpolitiek van de VS sinds de Tweede Wereldoorlog tot heden, de gebeurtenissen rond 11 september en de invallen in Afghanistan en Irak. De achtergronden en voorbeelden ontmaskeren de valse voorwendselen die de VS aanwenden voor de oorlogen in Afghanistan en Irak. Het is dan ook niet alleen een analyse van de buitenlandpolitiek maar tegelijkertijd een kritisch pamflet. De uitgave van 64 pagina’s is te bestellen door overmaking van € 6,50 (inclusief portokosten) op postbankrekening 7741718 t.n.v. Stichting NIPAM te Utrecht, o.v.v. de OctopUS en uw adres.

terug

We hebben in het verleden vaker aandacht besteed aan het Puertoricaanse eiland Vieques en de protesten van de bewoners tegen het gebruik van hun eiland als oefenterrein door de marine van de VS. Daarom vindt U hieronder een laatste (door ons vertaalde) bericht.

VS SLUITEN VIEQUES OEFENTERREIN

De marine van de Verenigde Staten zegt, dat zij haar laatste bombardeeroefening op het Puertoricaanse island Vieques heeft uitgevoerd.

De marine zegt, dat zij haar trainingsoperaties verhuist naar Florida en andere plaatsen in de VS.
Plaatselijke protesteerders zeggen, dat de verhuizing een overwinning is voor hun campagne tegen de oefeningen met scherpe munitie, die voor het eerst in 1947 begonnen, maar de marine zegt, dat de beslissing niet beïnvloed is door publieke druk.
Het onderwerp kwam in het nieuws in 1999 toen een afgedwaalde bom een burgerwachter doodde.

Ideaal terrein.
Luitenant kapitein Kim Dixon, een woordvoerster van de marine, bevestigde dat de oefeningen op Vieques voorbij waren en dat de betrokken oorlogsschepen op zee verder zouden oefenen.
"De training ging in het algemeen erg vlot," zei ze. "Ze vervulden al hun missies."
Granaten, afgeschoten vanaf de geleid projectielkruiser USS Ticonderoga, markeerde zaterdag het laatste gebruik van het eiland als oefenterrein.
Puerto Rico heeft een gemenbest status in de VS en het eiland werd door het leger van de VS beschouwd als een ideale plek voor het trainen in amfibie operaties.

"Gedwongen om te vertrekken"
Protesteerders op Vieques reden in een konvooi met zo’n 100 autos door de burgergebieden dit weekend, luid toeterend het einde van de oefeningen vierend.
"De marine gaat niet weg, omdat ze dat wil, maar omdat de mensen hen gedwongen hebben," zei protestleider Nilda Medina.
Campagnevoerders beschuldigen de marine van het vervuilen van het eiland en het beschadigen van de gezondheid van haar 9.100 bewoners - een beschuldiging, die door het Pentagon wordt verworpen.
Sinds 1999 zijn meer als 1.000 protesteerders gearresteerd voor het ongeoorloofd betreden van gebied van de marine.
De marine zal in werkelijkheid op Vieques blijven tot 1 mei, als ze het oostelijk deel van het eiland weer teruggeeft aan het ministerie van Binnenlandse Zaken van de VS.

terug

HOE EEN UITSTAPJE DIEPE SPOREN KAN ACHTERLATEN
Een kort verslag van een buitenpostactiviteit.