WE NODIGEN U UIT VOOR ONZE
NIEUWJAARSBIJEENKOMST
OP 16 JANUARI
(Het programma vindt u in deze nieuwsbrief)
COLOFON
nr. 47 december 2009
redactie:
Berrie, Hans, Anita, Yvonne, Jasper, Koen en Guus.
Foto's: Guus
Redactieadres:
Stichting Vredesburo Eindhoven
Grote Berg 41
5611 KH Eindhoven
tel/fax: 040 2444707
e-mail: info@vredesburo.nl
Postbanknr: 5265491
Deze nieuwsbrief verschijnt 4x per jaar.
De volgende nieuwsbrief zal in april 2010 verschijnen.
INHOUD
Redactioneel
Stageperikelen
Raar maar waar
Nieuwjaarsbijeenkomst
De Biep
Zijn en doen!
REDACTIONEEL
Zo op de valreep van het oude jaar ontvangt u de laatste nieuwsbrief van 2009. We willen u alvast een gelukkig en gezond 2010 wensen.
Op de voorkant ziet u de uitnodiging voor onze Nieuwjaarsbijeenkomst op 16 januari 2010. Verderop in deze nieuwsbrief vindt u meer informatie over wat er die dag allemaal zal gebeuren. Het programma is nu al goed gevuld met informatieve en ontspannende bijdragen. Daar kan nog wel wat bij komen, dus reserveer de datum en kom kennismaken en bijpraten
De achterkant van de nieuwsbrief zal u wel bekend voorkomen. Het was namelijk de voorkant van onze vorige nieuwsbrief. Dit betekent niet, dat de problemen achter de rug zijn. We willen u nog steeds vragen een bijdrage te leveren aan het voortbestaan van het Vredesburo. We hebben van een aantal mensen al een bijdrage in de vorm van een donatie mogen ontvangen. We willen hen hiervoor hartelijk bedanken.
In de Biep hebben we deze keer een speciaal onderwerp genomen. We laten u enkele van de films op DVD zien, die we de laatste tijd hebben aangeschaft en die u, zoals altijd, ook kunt lenen. Om toch nog in de boekensfeer te blijven heeft onze stagiair Jasper zijn licht laten schijnen op een nieuw boek, dat we pas binnen hebben gekregen. Hij geeft hierop zijn visie. Deze keer is de rubriek De Blaadjes komen te vervallen. Enerzijds, omdat we geen plaats hadden in dit nummer, maar ook omdat er niemand was, die een stukje wou schrijven. In het volgende nummer zal de rubriek zeker opnieuw opgenomen worden. We hebben nog zeer vele tijdschriften, die we aan u willen voorstellen.
Tenslotte wil ik nog even vermelden, dat de voorkant van de vorige nieuwsbrief (en dus ook de achterkant van deze) ontworpen is door Bas. Ik ben dat in de vorige nieuwsbrief vergeten te vermelden. Hierbij is dat rechtgezet.
STAGEPERIKELEN
Beste lezer,
Het doet me goed om te melden dat ik me tot zover erg vermaakt heb tijdens mijn stage bij het Vredesburo. Ik ben van mening dat goede contacten en een prettige omgeving de eerste middelen zijn die je nodig hebt om je plek te vinden in een organisatie en gelukkig zijn deze volop aanwezig. Van de thema’s die tijdens een gemiddelde werkdag op het Vredesburo besproken worden, steek ik erg veel op.
Ik ben momenteel bezig met een aantal verschillende taken en kijk uit naar de resultaten.
Er komt een nieuwjaarsreceptie aan waarvoor veel geregeld moet worden, Voor het project Berichten uit de samenleving worden er mensen geïnterviewd, er zijn plannen voor het organiseren van een rommelmarkt en ook een activiteit voor 1e jaars sociaal cultureel werkers is in de maak! Dit zijn een aantal projecten waar ik tot zover aan gewerkt heb. Het is prettig om de kans te krijgen om te vallen en weer op te staan en steeds te leren van je ervaringen.
Mijn werkwijzen en leerdoelen worden op een kritische en eerlijke manier besproken. Ik leer hierdoor om naar mezelf te kijken en een leerstijl te ontwikkelen die voor mijzelf het meest nuttig en efficiënt is. De manier, waarop de dingen hier gebeuren, en het belang daarbij maken veel indruk op mij. Het is in mijn ogen een geruststellende gedachte dat er nog organisaties zoals deze zijn, waarbij het niet draait om protocollen en procedures, maar om mensen en het beste voor hebben met de wereld waarin we leven!
Jasper
RAAR MAAR WAAR
Irakezen mogen weer vuurwapens bezitten
Iraakse burgers mogen weer een pistool of geweer hebben. Premier Nuri al-Maliki heeft een order ingetrokken om alle vuurwapens te confisqueren. Het verbod wordt afgeschaft omdat het bloedvergieten afnam. Burgers moeten hun wapen bij de politie laten registreren.
Eindhovens Dagblad 19-11-2009
NIEUWJAARSBIJEENKOMST
De jaarlijkse Nieuwjaarsbijeenkomst van het Vredesburo vindt plaats op zaterdag 16 januari 2010. Opnieuw zijn wij te gast in de kantine van woon-werkpand Burgers, aan de Hertogstraat 2 in Eindhoven. De deuren voor het publiek gaan open om 15.00 uur en sluiten weer op zijn laatst om 02.00 uur nachts.
Tussen 15.00 uur en 19.00 uur vindt een informatief en cultureel programma plaats met tussenacts.
GASTSPREKERS zijn o.a:
Jacques van Gerven (Scholengemeenschap Weredi) vertelt, samen met zijn leerlingen, iets over hun project ‘ Geweldloos de Sterkste’. Hij neemt hiervoor beeldmateriaal mee en de leerlingen zullen ook zingen;
Selin Demirciyan (Adviespunt discriminatie) geeft een toelichting over het toneelproject ‘Kookpunt’ en andere noemenswaardigheden over de organisatie;
Inge Kouw (Transition Town Eindhoven) gaat in op de uitgangspunten van dit, inmiddels wereldwijde project. Vanuit een persoonlijke en professionele toekomstvisie geeft zij toelichting op de te verwachten ontwikkelingen in 2010, met betrekking tot een duurzame samenleving.
Ook zijn er nog wat verassingen en worden er films vertoond. Verder zal er een tentoonstelling te zien zijn van affiches uit het bezit van het Vredesburo. In een aantal stands van diverse (vredes-) organisaties kan iedereen terecht voor informatie.
LIFE COOKING EN GEZAMENLIJKE (WERELD)MAALTIJD
VANAF 19.00 UUR wordt een gratis gezamenlijke maaltijd verzorgd door Hans Matheeuwsen en medewerkers.
FEESTELIJKE GEZELLIGHEID ONDER HET GENOT VAN EEN DRANKJE
NA 20.00 UUR kunt u napraten onder het genot van muziek en een drankje.
U bent van harte uitgenodigd!
Zoals altijd is de toegang gratis.
DE BIEP
Dit keer een speciale editie van De Biep., met daarin een aantal DVD's, die we in de laatste tijd hebben aangeschaft. Ook vindt u verderop een bespreking van het boek De Beschavingsmachine door onze stagiair Jasper.
De DVD's:
PEACE ONE DAY
Dit is het verhaal van een man die via de Verenigde Naties de wereldbevolking probeert over te halen om wereldwijd één oficiële dag voor staakt het vuren en geweldloosheid uit te roepen.
Deze documentaire geeft weer de opmerkelijke 5 jaar waarin de filmmaker ontmoetingen heeft met wereldleiders, Nobelprijswinnaars, hulporganisaties, vrijheidsstrijders, mediagiganten, onschuldige oorlogsslachtoffers, en iedereen die verbonden was of is bij de VN.
Dit is een voorbeeld hoe één individu een verschil kan maken. De VN internationale dag van de Vrede staat nu vast op de kalender op 21 september ieder jaar. De echte uitdaging is nu begonnen - binnenkort de wereld verenigen voor één dag.
Duur: 80 minuten.
THE DAY AFTER PEACE
Jeremy Gilley was een acteur voordat hij “Peace One Day” oprichtte in 1999.
Hij was teleurgesteld in zijn werk, maar begreep hoe film een potentieel positief effect kon maken op mensen en verandering kan brengen in de wereld. Toen hij zijn missie begon in 1999 nam hij zijn camera mee. Iedere reis, bezocht land en persoon die hij ontmoette legde hij vast met zijn camera. Tien jaar later, ‘The Day After Peace’ is zijn verhaal - het verhaal van ‘Peace One Day’.
The Day After Peace geeft weer de opmerkelijke tienjarige reis van Jeremy Gilley om een wereldwijde officiële Vredesdag te verwezenlijken op 21 september. De camera volgt Gilley als hij probeert landen te stimuleren een officiële dag van staakt het vuren en geweldloosheid te erkennen.
Maar nadat de VN unaniem een Vredesdag instelden is de strijd nog niet over. Over de jaren is er geen enkele staatkt het vuren. De cynische geluiden worden luider - en nu is Gilley’s non profit organisatie , Peace One Day, in financiele moeilijkheden. Maar hij geeft niet op. Met het adembenemende slot in de film laat zien hoe Gilley samen met Jude Law in Afghanistan probeert om een groots opgezette poliovaccinatie op te zetten op Vredesdag. Zal Vredezegevieren? Worden levens gespaard? Of krijgen de cynici gelijk?
The day after Peace is een bewogen vastlegging van de kracht van een individu en de volharding van de menselijke geest.
Duur: 81 minutes
PLAYING FOR CHANGE: PEACE THROUGH MUSIC
Playing for Change is een verhaal van hoop, strijd, vasthoudendheid en geluk. Mark Johnson en Jonathan Walls, samen met het Playing For Change team, reisde rond de wereld met een gezamenlijke gedachte en passie: de wereld verenigen door muziek. Hun ambitieuze reis bracht hen van het post-apartheid Zuid-Afrika, door de oude plekken van het Midden-Oosten, naar de afgelegen schoonheid van de Himalaya’s en verder.
Met gebruik van innovatieve mobiele technologie filmden zij en namen ze meer dan 100 musikanten op, meestal buiten in parken, pleinen en promenades, in deuropeningen, op hobbelige weggetjes en tussen de heuvelachtige pueblo’s. Elk vastgelegd optreden creëert een nieuwe mix, waarin in wezen de artiesten allemaal samen optreden, ondanks dat ze honderden of duizenden kilometers van elkaar verwijderd zijn.
CD + DVD
GEVLEUGELDE WOORDEN:
In december verlangt iedereen naar vrede, omdat het dan zulk rotweer is om oorlog te voeren.
ICO MALY
De Beschavingsmachine; Wij en de Islam
Een heldere samenstelling van ingestudeerde feiten en opvattingen naar eigen smaak…
Het centrale thema in het werk van Ico Maly is de toenemende aandacht voor de islam in de media. Deze aandacht wordt geanalyseerd aan de hand van wakkerschuddende voorbeelden, die besproken worden op een felle toon.
De schrijver start zijn beschouwingen bij het verdwijnen van de muur in 1989. Aangezien dit een periode was van nieuwe ontwikkelingen op wereldwijd maatschappelijk vlak vormde dit tijdperk de aanleiding voor veel verandering. De multiculturele samenleving werd een feit en dus werd de aandacht hier met regelmaat op gevestigd.
Deze informatie vormt het aanknopingspunt voor Maly om zich uit te laten over de berichten die er op dat moment uit de wereld kwamen. Op confronterende wijze geeft hij de lezer bijvoorbeeld een beeld bij het werk van Francis Fukuyama die drastische en soms radicale uitspraken doet over het nastreven van een volmaakte westerse samenleving ten koste van andere culturen.
Wanneer de lezer zich verder werkt door het boek worden er steeds meer spraakmakende en schokkende voorbeelden van ongenuanceerde en gekleurde berichten uit de media aan de kaak gesteld. Denk hierbij bijvoorbeeld aan een analyse van de registratie van de golfoorlog gemaakt door CNN die destijds de opvattingen van voornamelijk het Amerikaanse volk bepaalde en een rooskleurige draai gaf aan de rol van Amerika tijdens de oorlog met Irak.
Terugtredend in het heden vestigt de schrijver zijn aandacht op actuele thema’s waarmee hij aantoont dat de islam het spraakmakende onderwerp van de media is geworden en dat wordt dan ook uitgebuit:
’’De islam kan zowel slaan op religie als op cultuur, maar is bovenal de verklaring voor elk feit waar een allochtoon (moslim of niet) bij betrokken is. Het zijn in onze kranten en geesten synoniemen geworden. De ene dag gaat het over de kut Marokkaantjes of de burka, de andere dag over de onderdrukking van de moslima, en natuurlijk kan moslimterrorisme in dit rijtje niet ontbreken. Of het nu een belangrijk nieuwsfeit is of wat gerommel in de marge, als het met de Islam te maken heeft, haalt het ongetwijfeld de media.’’
Met het bovenstaande citaat wordt de lezer (naar mijn idee) inderdaad blootgesteld aan de ontmaskerde werkelijkheid en dit geldt helaas voor veel van de trieste fragmenten die in ‘De Beschavingsmachine’ worden besproken. Wat echter opvalt is dat Meneer Maly zich uitlaat met dezelfde boze tong als de mensen die hij ervan beschuldigt onterecht met vingers te wijzen. Zijn visie is verre van objectief en hier en daar klinkt zijn toon zelfs gekwetst. Ik vind het persoonlijk jammer dat de scherpe en beschuldigende analyses het enige uitgangspunt zijn in dit boek. Oplossingsgericht kun je het niet noemen en ik zou zelfs willen zeggen dat kwaad met kwaad bestreden wordt in bepaalde gedeeltes van de tekst. Zelfs wanneer er gesproken word over initiatieven van kranten om te investeren in kennis over de islam om onderling begrip te creëren, wordt dit niet aangevuld maar afgekraakt. Het is vrijwel altijd JA MAAR en zelden JA EN dat je tegenkomt in het boek.
De intenties van deze schrijver liegen er niet om, dat is duidelijk. Maar afgezien van enkele in mijn ogen zorgwekkende interpretaties en opvattingen, is er wel een belangrijke centrale boodschap terug te vinden in de informatie. De wereld wordt schijnbaar opgesplitst in ’’zij’’ en ’’wij’’. Dit gegeven heeft mij in ieder geval aan het denken gezet en hopelijk zijn er meer mensen die zich met dit confronterende statement zullen bezig houden na het lezen van De Beschavingsmachine!
Jasper Schepens
Het boek is uitgegeven bij Uitgeverij EPO. ISBN: 9789064452291 · 2009 · paperback (12,5 x 20 cm) - 168p. · prijs: € 16.00
ZIJN EN DOEN!
4e bijeenkomst Berichten uit de Samenleving 28 oktober 2009
De bijeenkomst is onderdeel van een cyclus waarmee het Vredesburo Eindhoven op zoek gaat naar de essentie van een veranderende stedelijke samenleving in multiculturele zin.
De onderliggende vraag hierbij is steeds weer:” hoe communiceren wij met elkaar” en hoe kunnen we met elkaar werken aan een pluriforme samenleving waar plaats en respect is voor iedereen”.
Thema van deze avond is interculturele communicatie met als gastspreker Mohammed el Haddad, voorzitter van OVAA, betrokken bij de oprichting van het Marokkaans Platform Eindhoven en momenteel werkzaam als beleidsambtenaar in Den Bosch, op het gebied van Jeugd en Zorg.
In een geanimeerd en interessant betoog komt o.a.aan de orde:
Mohammed vertelt over zijn persoonlijke leven als Marokkaan in de Nederlandse samenleving: hoe hij opgroeit en voorbeelden van door hem opgedane ervaringen, waaronder de relatie met zijn zoon.
Daarna gaat hij in op zijn maatschappelijke positie bij OVAA, het Marokkaans Platform en zijn huidige positie als beleidsambtenaar in Den Bosch.
Belangrijkste punten en conclusies uit zijn betoog zijn de volgende.
Hij onderscheidt drie generaties van Marokkanen:
- De eerste generatie. Deze vindt op korte termijn werk;
- De tweede generatie noemt hij de “Compromisgeneratie:”een vermenging van de Marokkaanse en Nederlandse cultuur;
- De derde generatie noemt hij de” Protestgeneratie”: Marokkaanse jongeren verzetten zich tegen de Nederlandse cultuur. De maatschappij kijkt anders naar de Nederlandse en Marokkaanse jeugd. Allochtone kinderen krijgen vaak hogere straffen voor hetzelfde delict dan autochtone jongeren.
Hij benadrukt het “denken in mensentermen”.
Meer informatie op www.sameneindhoven.nl.
Respect: Het vervolg
In de vorige nieuwsbrief vond u het verslag van de twee informatieve lessen rondom het thema respect, die Hans en ik hebben voorbereid en uitgevoerd op het Koning Willem 1 college gelegen in ’s-Hertogenbosch. Aan de hand van de klassikale besprekingen, moesten de drie klassen een zelfbedachte opzet van een activiteit in het kader van respect presenteren aan het schoolbestuur. Dit resulteerde in een combinatie van meerdere activiteiten, namelijk: een bezoek aan kamp Amersfoort, een graffiti workshop en een gezamenlijke maaltijd gevolgd door een feest. Tijdens het proces waarin dit alles georganiseerd werd, zijn Hans en ik niet aanwezig geweest. We waren echter van harte uitgenodigd om tijdens de uitvoeringsdatum aanwezig te zijn om mee te genieten van de gezelligheid en het proces te begeleiden.
Op 9 december was het zover en vond ik ’s middags in het centrum van Den Bosch mijn weg naar de Talent Factory waar de gelegenheid zou plaatsvinden. Ik zou volgens afspraak eerder aanwezig zijn om de graffiti groep te ontvangen en te begeleiden, samen met de kunstenaar die verantwoordelijk was voor de workshop.
De andere leerlingen en docenten waren druk in de weer met de voorbereidingen voor de maaltijd en het feest. Hans zou later arriveren met het eten dat hij in Eindhoven had voorbereid.
Er werd met veel energie en enthousiasme gewerkt aan de graffiti kunstwerken. De deelnemers werden in drie groepen verdeeld, die ieder hun eigen respect piece op een paneel zouden spuiten. De onderwerpen varieerden tussen gebonden culturen en religies, tot tolerantie voor homoseksualiteit. You get what u give, stond in sierlijke letters geschreven op een van de panelen.
In het andere gedeelte van het gebouw rende leerlingen en docenten rond met potten en pannen en werden de ruimtes ingericht om een RESPECTabele sfeer te scheppen.
Met hier en daar een dwalende leerling en een stressende docent werd er al met al hard gewerkt om alles in goede banen te leiden. Tijdens het koken en de gezamenlijke maaltijd werd er veel gelachen en gepraat. Iedereen genoot van het variërende en met zorg bereide eten.
Later op de avond werd het drukker en vulde bonkende muziek en bierdrinkende mensen het pand, waar naar mijn idee veel tevredenheid heerste over het goed verlopende proces.
Het leek Hans en mij 2 maanden geleden vrij onwaarschijnlijk dat drie rumoerige klassen bestaande uit zestig leerlingen in staat waren om gezamenlijk en geordend te werken aan een activiteit als deze. Ik kan niet anders zeggen dan dat het resultaat me meer dan mee is gevallen! RESPECT MAN!!!
Jasper Schepens
Drums of Life
Aangezien we vinden dat we met onze “boodschap” moeten zijn waar de mensen zijn, togen we op 12 december richting het nieuwe culturele hart van Eindhoven: Strijp S. We zouden die middag met een standje staan op de Drums of Life manifestatie van Kleurrijke stad. De ruimte was leuk en groot, de muziek hard en uiterst “urban”, het programma beloofde veel, het enige wat ontbrak waren de bezoekers.
Uit eigen ervaringen weten we maar al te goed hoe moeilijk het is om mensen te bewegen ergens naar toe te gaan. Als je niet met grote namen kunt gooien en gebruik kunt maken van “bekende Nederlanders” zijn, op een groot publiek gerichte, activiteiten erg moeilijk te realiseren. Verder was hier ook nog eens de moeilijkheid om te definiëren wat het eigenlijk was: een muziekfeest, een multiculturele meeting of een poging om beide te versmelten. We hebben de middag doorgebracht zoals zo vaak: je loopt rond, je praat met mensen, je ontmoet bekenden, waarmee je even bijpraat. En elke keer kom je toch weer interessante mensen en organisaties tegen, waarbij ik denk “leuk en goed om te onthouden voor een activiteit”. We moeten dit blijven doen, omdat het een kleine speldenprik is: mensen zien je, kijken naar je en de meeste vinden het uiterst zinvol. Het feit, dat je er bent, telt mee en misschien dat er iemand stil staat bij onze boodschap en een kleine andere stap gaat maken.
Uiteraard denk ik ook na over hoe het anders zou kunnen maar veel mogelijkheden zijn er niet. We leven in een tijd, waar het moeilijk is om mensen over drempels te trekken. De les voor het Vredesburo is duidelijk: we moeten altijd investeren in zo hoog mogelijke kwaliteit en beseffen, dat publieksgerichte activiteiten altijd een element moeten hebben, dat mensen aantrekt: dat kan de controverse van het onderwerp zijn of de identiteit van de sprekers. Zelfs dan is er geen garantie en moet je accepteren dat kwaliteit boven kwantiteit gaat en dat de aanwezigen de moeite waard zijn en dat eindeloos klagen over de wegblijvers geen soelaas biedt.
Decemberactie samenwerkingsspellen.
Dit jaar is er weer aandacht gevraagd vanuit het Vredesburo voor samenwerkings- of coöperatieve spellen. Deze spellen leren kinderen vaardigheden als samenwerken i.p.v. competitie waarop veel reguliere spellen zijn gericht. Alle basisscholen in Eindhoven ontvingen een affiche en flyers met informatie en het adres van de website waar de spellen kunnen worden besteld. Kijk voor een overzicht van nederlandstalige spellen op de website: www.vredesburo.nl/anderspel.
