| Samenvatting: | Hans kok was een van de geregelde bezoekers van kraakcafé de Rioolrat, waar ik net maandenlang gefilmd had. Op 24 oktober 1985 werd hij levend in een cel opgesloten, op 25 oktober kwam hij er dood uit. Direct na zijn dood ontstond er grote maatschappelijke onrust. Ik belde de Vara met het verzoek door te mogen filmen. Er was echter geen geld. Ik zou de gewone weg moeten volgen: scenario, subsidieverzoeken, filmen jaren na dato. Ik hield mezelf voor, dat het ook maar beter was te wachten totdat 'de zaak hans Kok' definitief ten einde zou zijn. Of er wel of niet schuldigen zouden worden aangewezen, zou immers bepalend zijn voor de aard van de film. Bovendien is het moeilijk werken zolang de emoties nog hoog oplopen. Wat dat betreft is het moeilijk gebleven. Toen wij uiteindelijk vijf jaar later met de opnames begonnen, waren de emoties bij de familie en vrienden nog steeds ongekend heftig. Toch hebben wij van hen veel medewerking gehad, waarvoor wij onze dank betuigen. Zonder het graaf- en spitwerk van de advocaat en de vertrouwensarts was deze film ook niet mogelijk geweest. En als de kraakbeweging na de dood van Hans Kok de stad niet in vuur en vlam gezet had, was er misschien ook nooit een zaak en nooit een film gekomen. Mij stond een reconstructie voor ogen van een geschiedenis, waarvan nauwelijks authentiek beeldmateriaal voor handen was, die toch waarachtig over zou komen. Uiteindelijk kwam de subsidie rond. Een groot aantal betrokkenen is zelf voor de camera verschenen: de zwager van Hans Kok, een aantal van zijn vrienden, de advocaat, de vertrouwensarts, de burgemeester van Amsterdam Ed van Thijn en de destijds verantwoordelijke minister van justitie Korthals Altes. De politie verleende geen medewerking. In haar plaats zien we acteurs, deels professioneel, deels gelegenheidsacteurs. De teksten in de film zijn citaten uit de processen-verbaal, zoals die door de rijksrecherche zijn opgetekend. Ook hebben wij gebruik gemaakt van door de kraakbeweging bemachtigde notulen van het wekelijks overleg tussen burgemeester, hoofdcommissaris van politie en hoofdofficier van justitie. Hoewel de film 'In naam der wet' voor zich zelf spreekt, leek het ons vanwege de gecompliceerdheid van de zaak zinvol om ook een boekje te laten verschijnen. De belangrijkste uitspraken kunt u hierin nalezen, geïllustreerd met foto's uit de film. Achterin vindt u een kritische beschouwing van de rapporten van de rijksrecherche als mede een bronvermelding. |
| Trefwoorden: | filmboek, kraakbeweging, politie, justitie, film, reconstructie, Ed van Thijn, Korthals Altes, |