| Samenvatting: | In de storm van dekolisatie en bevrijding die sinds dertig jaar over Afrika gaat, staat Zuid-Afrika als laatste blank bastion overeind. Is het land achter de Tafelberg een rots in de branding, onwirkbaar door zijn goud en de steun van het Westen? Een Afrikaans verhaal laat zien hoe de palmboom, door mee te geven aan de stormwind, overeind blijft, terwijl de reusachtige baobab, stram en met de wortels diep in de grond, wordt uitgerukt en vergaat. In dit boek wordt Zuid-Afrika bekenen als een land, maar zag zichzelf al gauw als Voorttrekkeren Baas. Premier Botha verdedigt de laatste tijd zijn politiek onnder hetmotto:'Apartheid is dood', maar de Angilaanse bisschop Desmond Tutu zei:'we willen eerst het lik zien'. Wat is er werkelijk veranderd enwat betekent dat voor onze verhouding tot Zuid-Afrika? Vanuit verschillende invalshoeken, zoals bijv. de historische achtergrond, Grote Apartheid, wetgeving en rechtspraak, werkomstandigheden, de rol van de kerken en van vakbonden, de positie van kinderen in een plurale samenleving, heeft Jan Schipper een antwoord gezocht op de hierboven gestelde vragen. Schrijver promoveerde op een onderzoek inzake de laatste fase van Belgisch bewind in Kongo (Leiden, 1970). Na zes jaar geschiedenisvan Afrika en Europa gegeven te hebben aan een universiteit en lerarenopleiding in Zaire, is hij momenteel als docent verbonden aan de Stichting Opleiding Leraren (SOL, Utrecht) en als lid van de Werkgroep Kairos nauw betrokken bij de discussies over Zuid-Amerika. |