| Samenvatting: | Het uitgeven in boekvorm van de dagvaarding van een proces tegen de Staat is zeker niet gebruikelijk. Om tenminste twee redenen komt deze dagvaarding waarvan de hoofdeis precies beantwoordt aan het motief "verbiedt de kruisraketten", wèl in aanmerking voor publicatie. In de eerste plaats is er een kwantitatieve reden. Voor dit proces hebben zich immers zo'n 20.000 eisers individueel aangemeld, terwijl bovendien veel Nederlandse instellingen en organisaties, van de meest uiteenlopende aard en omvang, eveneens als eisers optreden. Maar zwaarder weegt het kwalitatieve motief. Onderwerp van dit proces is immers het bestaande plan tot plaatsing van kruisraketten in Nederland. Aan de uitvoering van dit plan zijn uiterst wezenlijke consequenties verbonden.
- De mogelijkheid van feitelijke inzet van deze wapens wordt erdoor verwerkelijkt. Als die inzet plaats vindt betekent dit het aanrichten van enige honderden "Hiroshima's"in Oost-Europa, onder onze verantwoordelijkheid.
- De mogelijkheid van een nucleaire oorlog waarin ons land wordt verwoest en ons volk wordt vernietigd groeit in dat geval uit tot een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid.
- Tenslotte wordt dan zelfs een bijdrage gegeven aan de kans op beëindiging van het menselijk bestaan zelve op deze aarde.
Aan de strijdmiddelen van de vredesbeweging is met deze dagvaarding en dit proces een nieuw geweldloos wapen toegevoegd. Dat deze dagvaarding en dit proces veel hebben bij te dragen aan de ontwikkeling ven het denken over vrede en veiligheid is mijns inziens onmiskenbaar. |
| Trefwoorden: | justitie, kruisraketten, defensie, NAVO, Nederland, De Staat, kernoorlog, vredesrecht, grondrechten, NAVO-dubbelbesluit, NAVO-verdrag, Internationaal Recht, biologische wapens, Non-Proliferatieverdrag, Woensdrecht, Noord-Brabant, kinderen, medici, militairen, vakbonden, politieke groeperingen, |