| Samenvatting: | Clara Wichmann had zeer fundamentele kritiek op het strafrecht. Zij zag het strafrecht niet als een wijze, waarop de gerechtigheid kan worden verdiend. Integendeel. Volgens haar was het bestaan van het strafrecht eerder een bewijs van de onvolmaaktheid van de samenleving. Deze roept - volgens haar - de criminaliteit op. Zij geloofde niet in een samenleving, waarin het strafrecht geheel zou kunnen worden gemist. Maar de strafrechtelijke reactie, zou volgens haar eerder een helpende dan een vergeldende moeten zijn. Het ziet er naar uit, dat de tijd van heftige kritiek op de samenleving en op de manier, waarop het strafrecht daarin functioneert, al min of meer achter ons ligt en gevolgd wordt door een periode van herbezinnig op de waarde van die kritiek evenzeer als op de waarde van hetgeen door deze kritiek zo heftig werd aangevallen. Het zou triest zijn als het thans groeiende inzicht, dat veel kritiek in het jongste verleden onder de maat is gebleven, tot gevolg zou hebben dat ook de waardevolle kern daarvan verloren zou gaan. Hernieuwde bestudering van Clara Wichmanns werk kan ons voor het doorslaan naar de andere kant behoeden en daarmee de vooruitgang dienen. |