| Samenvatting: | Wim Klinkenberg (geb. 1923), o.m. redacteur bij 'Het Vrije Volk' en 'De Waarheid', sinds 1963 freelance journalist heeft gedurende tal van jaren de geschiedenis en ontwikkeling van de ultracentrifuge gevolgd. Van dit apparaat, een snel roterende trommel waarmee o.a. natuurlijk uranium verrijkt kan worden, is al 50 jaar sprake, maar het is in 1939 dat Hitler en Göring door de nazi-geleerden Hartleck en Groth op dit toestel worden geattendeerd, omdat zij zeggen kans te zien een 'uraniumbom' te maken. In 1942 draaien de trommels, maar het is te laat voor 's Führers' 'wonderwapen'. Groth blijft ook na 1945 intensief met de centrifuge doorwerken, in steeds openlijker samenwerking met de Amsterdamse hoogleraar J. Kistenmaker, die tijdens de Tweede Wereldoorlog ten behoeve van de Ruhr-concerns en Canaris' Abwehr diensten verleende aan de Duitse wetenschapelijke spionage-organisatie 'Cellastic'. Nu, 32 jaar nadat Harteck en Groth zich tot Hitler wendden, wordt in Almelo, aan de grens met de Bondsrepubliek, hard gewerkt aan een fabriek waarin honderdduizenden ultracentrifuges uranium zullen verrijken. Dit conform een verdrag tussen Nederland, Groot-Brittannië en West-Duitsland. De ultracentrifuge is daarmee tevens inzet geworden in de strijd om de hegemonie binnen de NAVO, in Europa, in de wereld . Hitler kreeg de bom niet. Krijgt Strauss, de potentiële nieuwe Duitse 'Führer', hem wel, alle verzekeringen van het tegendeel ten spijt? En zal de Nederlandse regering daar uit naam van het Nederlandse volk actief aan meehelpen? |
| Trefwoorden: | ultracentrifuge, Duitsland, Groot-Brittannië, Nederlands, wetenschap, WO II, uranium, Almelo, |