Ook dit jaar hebben we op 4 mei weer stil gestaan bij de vrouwen en kinderen, die slachtoffer waren van oorlogen en conflicten. We deden dit niet op de gebruikelijke manier met een bijeenkomst bij het monument op de hoek van de Parklaan en de Zilvermeeuwlaan, als gevolg van de maatregelen in verband met de Corona-pandemie. In de loop van de dag hebben een aantal mensen toch een bloemetje en/of een tekst bij het monument achtergelaten. Hieronder ziet u een overzicht.

Bloemen:

(De foto’s zijn van Tilly van Bussel)

 

 

Teksten:

Op een kaartje:

Vrijheid is te zijn wie je bent.

X

Hannie

 

Op een los briefje:

 

Vandaag is hier vrede

En jij mag er zijn

Met al je gedachten

En ook je verdriet.

X

Anoniem

 

Op een briefje:

 

075- Vrijheid.

Tekst: Nathalie van de Leur LV;

Muziek: Martin Hoffman/Volluk/LV

 

Waar mensen verdwijnen, in angst moeten leven

door oorlog, geweld en van honger en nood.

Na jaren van ploeteren, zweten en vrezen,

grijp je die kans, monstert aan op die boot.

 

Refrein;

Het recht van de mens in vrijheid te leven,

met onderwijs, voedsel, een dak boven ‘t hoofd.

Reeds jaren geleden een conferentie

we legden het vast, maar wie heeft iets beloofd?

 

Kom je ooit veilig aan in het westen,

naar velen beweerden het aards paradijs,

Dan word je zo lang in een cel opgeborgen,

is dat voor de vrijheid een eerlijke prijs.

 

Refrein; Het recht van de mens…..

 

Zit je daar dan in je cel braaf te wachten

tot men heeft bepaald of je gaan moet of blijft

Bedenkt een persoon die je nooit gezien hebt,

of je ‘n ticket retour of een A-status krijgt

 

Refrein; Het recht van de mens…..

 

Valt dan de keus op een enkeltje huiswaarts,

dan groeit in je lijf weer de angst en ‘t verzet.

Ten einde raad en als laatste noodgreep,

duik je maar onder en hoop dat je ‘t redt.

 

Refrein; Het recht van de mens.….